STILI KYRIAKIS 17/4/09

Αγαπητό μου τρομολόγιο,


Το να ψηφίσω οποιονδήποτε είναι εναντίον όσων πιστεύω για το παρόν πολιτικό σύστημα.

Είναι ξεκάθαρο ότι η δημοκρατία έχει διαφθαρεί και διαστρεβλωθεί απόλυτα. Έχει χάσει ένα από τα βασικά της στοιχεία, την τοπικότητα, δηλαδή την άμεση σχέση του δήμου με τις αποφάσεις του κράτους. Η εντοπιότητα της δημοκρατίας, και άρα η άμεση επαφή και κατανόηση του λαού με τα κέντρα και τις διαδικασίες λήψης αποφάσεων, μπορεί να μην είναι από τα πιο φανταχτερά στολίδια της δημοκρατίας, όπως η ελευθερία του λόγου. Είναι όμως από τα βασικότερα συστατικά της αμεσότητας και καθαρότητας του λαϊκού μηνύματος προς την εξουσία.

Τώρα όμως, οι αποφάσεις παίρνονται στις μακρινές Βρυξέλλες, εν ονόματι και εν αγνοία μας. Εκεί καλούμαστε να στείλουμε Ευρωβουλευτές εκεί, αξιωματούχους νεφελώδους εξουσίας, συχνά άγνωστους. Κάποιους από αυτούς τους ξέρουμε ελάχιστα, άλλους πάλι, καθόλου. Ακόμα λιγότερα μαθαίνουμε για τις θέσεις τους αλλά και για το τι ψηφίζουν.
Τα νομοσχέδια και οι πολιτικές που ορίζουν την ζωή μας, διαμορφώνονται μακριά μας, όχι μόνο γεωγραφικά, αλλά κυρίως πολιτισμικά.

Ο μέσος Έλληνας ψηφοφόρος αδυνατεί να παρακολουθήσει τις κινήσεις της Κομισιόν, της Ευρωβουλής και όλων των υπόλοιπων μυστήριων, απροσπέλαστων και σίγουρα ξενόγλωσσων διαδικασιών. Και όμως, όλοι αυτοί οι εξω-ελληνικοί μηχανισμοί αποφασίζουν ερήμην του για τα πάντα. Κανένας όμως από τους τρέχοντες Έλληνες «πολιτικούς» δεν τολμάει να σηκώσει κεφάλι στην Ευρώπη, αφού από εκεί προέρχονται οι πασίχοντρες μίζες που συντηρούν την ηδονική του διαφθορά.

Οι ψηφοφόροι τελούν υπό την παραίσθηση ότι είναι απαραίτητοι και επιθυμητοί ως υποστηρικτές των κομμάτων. Αυτή η κολακεία καλλιεργείται από τα ΜΜΕ, με τρόπους βασισμένους στις πιο επιστημονικές και εκλεπτυσμένες μεθόδους διαχείρισης συνείδησης της μάζας που μπορείτε να διανοηθείτε. Δίνεται τεράστια έμφαση σε ψεύτικες δημοσκοπήσεις, συγκεντρώσεις κλακαδόρων, πληρωμένα άρθρα και καθ’ υπαγόρευση συνεντεύξεις προκειμένου να επιτευχθεί η τεχνητή δημοτικότητα και το πλαστό κύρος του κάθε υποψήφιου. Η ψευδαίσθηση της συμμετοχής του κοινού είναι το επιθυμητό αποτέλεσμα. Στην πραγματικότητα, απλά παρακολουθείς ένα θέαμα. Είτε πρόκειται για τον Σάκη Ρουβά, είτε για τον Κώστα Καραμανλή, το κοινό ψήνεται πάντα με τις ίδιες ακριβώς μεθόδους.

Οι ψηφοφόροι εκπροσωπούν μόνο τα εργατικά χέρια που διαπραγματεύεται ο εκάστοτε πολιτικός για λογαριασμό των πολυεθνικών. Αυτές, μην γελιέστε, ενδιαφέρονται μόνο για την απρόσκοπτη αύξηση των κερδών τους. Το θέατρο της δημοκρατικής ελευθερίας, αυτός ο επικοινωνιακός αντικατοπτρισμός που στήνεται για να καλυφθεί το ξεπούλημα των κρατών στις πολυεθνικές συμμορίες, δεν είναι τίποτε άλλο από μια υπερπαραγωγή των MMΕ. Αυτά έχουν αναλάβει, απόλυτα μισθοφορικά, να αναστείλουν την όλο και πιο διογκούμενη δυσπιστία του κοινού. Μέχρι σήμερα, συντηρούν επιτυχημένα την δημοκρατική παραίσθηση. Ο μέσος πολίτης είναι πεπεισμένος από τα ΜΜΕ ότι μπορεί να μιλάει ελεύθερα για ό, τι τον απασχολεί, να διεκδικεί δικαιώματα, να επιλέγει υποψήφιους, και γενικότερα να επηρεάζει την πραγματικότητα με την ψήφο του. Στην πραγματικότητα, παρακολουθεί μια προσεκτικά ανεξέλεγκτη πολυφωνία. Αυτή αναπόφευκτα οδηγεί σε απόλυτη και αδιεξοδική κακοφωνία, έναν συνεχές βόμβο, μια επικοινωνιακή βόμβα, της οποίας ο κρότος δεν επιτρέπει να ακουστούν παρά μόνο οι πιο ακραίες και προβοκατόρικες απόψεις.


Η ψήφος και η πολιτική βούληση του λαού είναι έννοιες που συντηρούνται εθιμοτυπικά, για λόγους εφησυχασμού, και σίγουρα χωρίς κανένα αντικειμενικό αποτέλεσμα. Δυστυχώς, ο ελληνούλης ψηφοφόρος αρνείται να αποδεχτεί αυτή την όντως τρομακτική αλήθεια. Ακόμα πιστεύει ότι μπορεί να ελέγξει την ζωή του υποστηρίζοντας τους υπάρχοντες, απόλυτα διεφθαρμένους, κομματικούς μηχανισμούς. Όμως, οι ελληνούληδες πολιτικοί δεν έχουν καμία αληθινή εξουσία. Απλά διαχειρίζονται την διανομή των προαποφασισθέντων κονδυλίων της ΕΕ, αφού πρώτα τα έχουν αφαιμάξει στο έπακρο. Ό, τι ελάχιστο φτάνει στον κόσμο είναι το ελάχιστο που αρκεί για να μην ξεσπάσει μαζική εξέγερση.

Μόνο κάποιος αφελής πιστεύει ότι μπορεί να επηρεάσει αυτό το σύστημα με ένα συμβολικό κομμάτι χαρτί. Η βουλή, κλειστή ή ανοιχτή, είναι άντρο ανόσιων συνομωσιών. Οι ένοχοι αυτών, αν και διαβόητοι, βρίσκονται πολύ μακριά από την σφαίρα επιρροής των εξοργισμένων πολιτών. Ο μόνος λόγος που δεν έχουν λυντσαριστεί είναι επειδή φρουρούνται από ΜΑΤ.

Μόνο για την διασκέδαση εκείνων που είναι πρωτίστως οπαδοί και μετά σκεπτόμενοι άνθρωποι, τα μέλη των αδίστακτων κομματικών συμμοριών, συνεχίζουν να υποδύονται τους πολιτικούς. Το προκλητικό αυτό νάζι, για οποιονδήποτε δεν μασάει κομματικό κουτόχορτο, ακούγεται ως κουραστική παρλάτα ατάλαντου και τυποποιημένου καρατερίστα, ή παραλήρημα ψυχασθενούς, ή ακόμα και ως αργκό που χρησιμοποιείται για αναγνωριστικούς λόγους μεταξύ μελών της συμμορίας τους.

Ακόμα και οι ίδιοι οι πολιτικοί αναγνωρίζουν ανοιχτά ότι ο κόσμος τους θεωρεί απατεώνες, κλέφτες, και εγκληματίες, μηδενός εξαιρουμένου. Εκτός όμως από ξετσίπωτοι, μιας και η ελάχιστη ευθιξία θα απαιτούσε ομαδική παραίτηση τους, είναι και εξπέρ στο να μεταβολίζουν την διάθεση του όχλου από οργή σε υποστήριξη. Αυτήν την εξασφαλίζουν παραπληροφορώντας, αποβλακώνοντας, και φανατίζοντας τις - ούτως ή άλλως ξεπουλημένες λόγω φτώχιας και αμορφωσιάς - κομματικές τους βάσεις. Όσοι τις αποτελούν, είναι όμηροι τεχνητών οικονομικών κρίσεων και ψεύτικων εχθρών πάσης φύσης. Έτσι, κατεβάζουν το βρακί τους με μεγάλη ευκολία και χαμηλότερη αμοιβή. Η γενιά των όλο και λιγότερων ευρώ, τα κάνει όλα, και συμφέρει, για μια μονιμοποίηση, για μια μετάθεση ή έστω για μια επιχορηγησούλα. Αυτοί όμως είναι και οι πιο φιλόδοξοι.
Υπάρχουν, δυστυχώς, και πιο αξιοθρήνητοι. Είναι εκείνοι που ακόμα πιστεύουν στα σαρκία των δυο μεγάλων κομμάτων. Τέτοια ανθρωπάκια, χαμηλής νοημοσύνης και άρα μη διαπραγματεύσιμα ως τίποτε άλλο πέρα από αντικείμενο εκμετάλλευσης, είναι έτοιμα ακόμα και να χειροκροτήσουν κάποιον σαν τον κο. Καραμανλή, αρκεί να συντηρηθεί η ζεστασιά του όχλου, χωρίς την οποία δεν έχουν καμία άλλη κοινωνική υπόσταση.

Η αδιεξοδική αυτή κατάσταση έχει σαν σπόρο και καρπό την απελπιστικά αποτελεσματική απάθεια. Αυτή καλλιεργείται και στιλβώνεται από τα ούτως ή άλλως ξεπουλημένα ΜΜΕ, μέσω λοβοτομής του ψηφοφόρου-τηλεθεατή. Όπως ακριβώς λειτουργεί η πλύση εγκεφάλου περί των αποτελεσμάτων της Eurovision, έτσι σκηνοθετούνται και οι εκλογές από την τηλεόραση: ως ψυχαναγκαστική ιεροτελεστία για την συντήρηση μιας ζωτικής ψευδαίσθησης. Για χιλιοστή φορά σας υπενθυμίζεται ότι τα παραδοσιακά ΜΜΕ, αλλά προοδευτικά και το διαδίκτυο, ανήκουν στους νταβαντζήδες και τους μεγαλορουφιάνους που ελέγχουν, εκβιάζουν και εν τέλει, εγκρίνουν ή ρίχνουν αυτήν και οποιαδήποτε άλλη κυβέρνηση.

Αυτοί, που δεν εκπροσωπούν παρά μια ελάχιστη μερίδα του πληθυσμού, είναι ικανοί να κατασκευάσουν οποιαδήποτε παραίσθηση προκειμένου να διατηρήσουν το προσωπικό τους κατεστημένο. Ξέρουν καλά πώς να υπνωτίσουν τις μάζες. Τα παραμύθια που λένε περί δημοκρατίας, ισονομίας, αλήθειας και διαφάνειας λειτουργούν ακριβώς όπως το κουδούνι του επιστήμονα Παβλώφ, αυτό που προκαλούσε σιελόρροια στα πεινασμένα σκυλιά του - ακόμα και όταν έπαψε να σημαίνει την ώρα για το φαγητό.

Έτσι ακριβώς και οι εκλογές. Με τα σημαιάκια, τα συνθήματα και τις υπόλοιπες παρορμητικές, συγκινησιακές οχλαγωγίες, αταβιστικά προκαλούν ηδονικές εκκρίσεις στους δημοκρατικούς αδένες των τηλεθεατών. Αυτή η μέθη είναι μάταιη. Η αντιλαϊκή πολιτική των πολυεθνικών εφαρμόζεται ούτως ή άλλως, εξασφαλίζοντας στους σεσημασμένους ψευδό-πολιτικούς τις μίζες, που είναι και ο μοναδικός τους στόχος. Δεν απαιτείται η έγκριση κανενός ψηφοφόρου γι’ αυτή τη διαδικασία. Για λόγους διαχείρισης του όχλου χρειάζεται όμως η κατασκευή της συναίνεσης της πλειοψηφίας. Αυτή είναι που επιτρέπει να συνεχίζεται η κατάχρηση του άλλοθι της δημοκρατίας.

Ο μόνος τρόπος να ανατραπεί αυτή η ψευδεπίγραφη εντύπωση, είναι να απέχει η πλειοψηφία από το κακόγουστο πανηγυράκι. Μόνο μια συντριπτική, περιφρονητική αποχή από τις κάλπες θα μεταδώσει το μήνυμα που αρμόζει στα λαμόγια του τρέχοντος συστήματος: ψοφήστε, όλοι σας, τώρα. Μετά, βλέποντας και κάνοντας. Μέχρι τότε, καμία υποστήριξη στην διακομματική χούντα, το τέρας που θέλει την ψήφο μας μόνο και μόνο για να παριστάνει την δημοκρατία.