MIND FUCK 24/5/2009 - DOWNTOWN ATH & METANASTES

Αγαπητό μου τρομολόγιο,

Ακήρυχτος Εμφύλιος. Ακούγεται σαν ηλίθιος τίτλος κουλού σεναρίου για σήριαλ καναλιού μαζικής τηλε-λοβοτομής. Είναι πιασάρικο, αλλά δυστυχώς όχι μόνο. Είναι και πραγματικότητα. Στο κέντρο της Αθήνας, σαν sequel των Δεκεμβριανών, παίζει καινούριος τσαμπουκάς: αγανακτισμένοι Έλληνες πολίτες εναντίον μεταναστών. Χαμός γίνεται κάθε λίγο και λιγάκι - πριν από δυο εβδομάδες, 600 μετανάστες που βρήκαν στέγη στην κατάληψη του παλιού Εφετείου στο κέντρο της Αθήνας, παγιδεύτηκαν και δέχτηκαν επιθέσεις από τραμπούκους της Χρυσής Αυγής. Οι τελευταίοι, ήταν αποδεδειγμένα υποβοηθούμενοι από τα ΜΑΤ, όπως αποδεικνύεται από πολυάριθμα βίντεο και φωτό, που κυκλοφορούν ευρέως στο διαδίκτυο. Οι χρυσαυγίτες, εκτός από τις αστυνομικές δυνάμεις, σφετερίζονται και τα παράπονα των περίοικων. Αυτοί, δικαιολογημένα διαμαρτύρονται, καθώς αδυνατούν να αντιμετωπίσουν το ολοένα αυξανόμενο χάος στο κέντρο της Αθήνας. Δεν σταματάει όμως εκεί η όλο και συχνότερη παρουσία των ακροδεξιών τραμπούκων. Στα Εξάρχεια, κάθε εβδομάδα πλέον, γίνεται και μια τρομοκρατική επιδρομή από χρυσαυγίτες. Έχουν πάρει αέρα, αφού οι κοινοβουλευτικοί τους εκπρόσωποι, το ΛΑ.Ο.Σ, είναι η μοναδική εναπομείνασα πατερίτσα της Νέας Δημοκρατίας, και άρα απολαμβάνουν της άμεσης κρατικής κάλυψης.

Επιπροσθέτως, οι ακροδεξιοί τραμπούκοι απολαμβάνουν και την κάλυψη των Μ.Μ.Ε. Αυτά, ελάχιστα ασχολούνται με την ταυτότητα των μελών μιας ξεκάθαρα εγκληματικής συμμορίας αλλά ούτε και με τα θύματα της οργανωμένης βίας τους. Οι κάμερες όμως, καθώς και οι δήθεν σοκαρισμένοι ρεπόρτερ, επισκέπτονται απαρεγκλίτως τις άθλιες αποθήκες ανθρώπων στο κέντρο της πόλης. Μετά, μοντάρουν ακραιφνώς συγκινητικά βιντεάκια, συνήθως με soundtrack κάποιο μεταπολιτευτικά καθαγιασμένο μοιρολόι του Σαββόπουλου. Έτσι, όχι μόνο γεμίζουν με ανέξοδα πλην πιασάρικα ρεπορτάζ τον κενό χρόνο ανάμεσα στις διαφημίσεις τυριών και δανείων, αλλά κατασκευάζουν και το συνειδησιακό τους άλλοθι. Το κάνουν για τους φουκαριάρηδες τους μετανάστες, προσπαθούν να μας πείσουν. Κανείς όμως δεν αθωώνεται επειδή μεταβολίζει την δυστυχία των μεταναστών σε οίκτο εξ’ αποστάσεως. Αντίθετα, από την στιγμή που δεν καταγγέλλει ευθέως και επώνυμα τους υπεύθυνους, παραμένει στιγματισμένος ως ένας ακόμα μισθοφόρος της κοινωνίας του θεάματος.

Αυτό είναι απόλυτα ξεκάθαρο όταν στα ίδια κανάλια, στις ίδιες δήθεν κοινωνικά ευαισθητοποιημένες εκπομπές, βλέπεις διαρκώς καλεσμένους βουλευτές του ΛΑ.Ο.Σ. Αυτοί, εξωφρενικοί και προκλητικοί όπως συνηθίζουν, τζογάρουν ανήθικα πάνω στην αγανάκτηση του κάθε μικροαστού τηλεθεατή. Χρησιμοποιούν πάντα τα ίδια ακροδεξιά κλισέ: οι μετανάστες κλέβουν δήθεν το ψωμί μας, αποτελούν υγειονομική βόμβα και λοιπά φαιδρά. Κανένας από τους παριστάμενους δημοσιογράφους δεν αντιλέγει στους φασίστες. Δεν ακούγονται ούτε οι απλούστατες, πιο βασικές αλήθειες για τον δημιουργικό και ζωτικό ρόλο που παίζουν οι μετανάστες σε κάθε κοινωνία που τους αντιμετωπίζει όπως πρέπει - ανθρώπινα. Δεν χρειάζεται να επικαλεστούν περίπλοκες κοινωνιολογικές έρευνες τα Ελληνικά ΜΜΕ για να κάνουν αντίλογο στον φασισμό του ΛΑ.Ο.Σ. Αρκεί να ανέφεραν την Αμερική, την Γερμανία, την Αγγλία, χώρες των οποίων τις οικονομίες και τον πολιτισμό θαυμάζουμε, και που σίγουρα δεν είναι ακροαριστερές κολεκτίβες. Αυτές, και άλλες πολλές, σήμερα δεν θα απολάμβαναν την καπιταλιστική τους ευμάρεια αν δεν είχαν χτιστεί με πολύ ιδρώτα, εκ του μηδενός, και από αλλεπάλληλες γενιές μεταναστών. Κανείς δεν τολμάει να εξηγήσει στον ελληνούλη ότι το μόνο υπαρκτό και βιώσιμο μέλλον για αυτό τον τόπο είναι η πολιτισμένη και ανθρώπινη απορρόφηση των μεταναστών στην ελληνική κοινωνία και οικονομία. Είναι πρόβλημα της Ελλάδας που δεν μπορεί να εντάξει αυτούς τους ανθρώπους στον κοινωνικό ιστό, πρόβλημα που θα πληρώσει ακριβά, ειδικά αν υποκύψει ο Έλληνας στην συγκρουσιακή λογική που του πουλάνε ανεύθυνες και ψηφοθηρικές εξτρεμιστικές ομάδες, είτε κοινοβουλευτικές, όπως ο ΛΑ.Ο.Σ., είτε πεζοδρομιακές όπως η Χρυσή Αυγή.

Τα ΜΜΕ όμως σιωπούν καθώς ακούν τους ακροδεξιούς να κατηγορούν τους μετανάστες για κάθε δεινό που υποφέρει αυτή η χώρα. Ακόμα χειρότερα, με την ανοχή των ΜΜΕ, οι ακροδεξιοί προβοκάτορες αντιμετωπίζονται ως αξιοσέβαστη πολιτική δύναμη και έτσι μεγάλη μερίδα του κοινού υπνωτίζεται. Όσο λοιπόν και αν διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους οι ρεπόρτερ για τους «άθλιους» των Αθηνών, τόσο ακυρώνεται η υποκρισία τους, πρωτίστως από την απόδοση εγκυρότητας σε νοσταλγούς του ναζισμού. Αυτό το κύρος δίνεται αυτονόητα στον νέο-ναζί από την στιγμή που είναι ομοτράπεζοι, συνδαιτυμόνες, επίσημοι προσκεκλημένοι στον δημοκρατικό διάλογο, άσχετα αν δηλώνουν εχθροί της δημοκρατίας. Όποιος είχε ποτέ την ατυχία να συναντήσει δια ζώσης τα μέλη της Χρυσής Αυγής – ο πληθυντικός επειδή κινούνται πάντα ως αγέλη και ποτέ μεμονωμένα - αντιλαμβάνεται ότι ο διάλογος με αυτούς τους ανθρώπους είναι μάταιος. Αντίστοιχα μάταιος είναι με έναν ακροδεξιό βουλευτή που ψηφοθηρεί κατασκευάζοντας εχθρούς εκεί που δεν υπάρχει τίποτε άλλο παρά μόνο ακόμα περισσότερα θύματα του συστήματος που υποστηρίζουν.

Όλοι αυτοί λοιπόν – μπάτσοι, τιβί νέο-ναζί, όλα τα καθάρματα δουλεύουνε μαζί - εκμεταλλεύονται την απόλυτα προσχεδιασμένη εγκατάλειψη του κέντρου της Αθήνας. Το κάνουν προκειμένου να πουλήσουν ο καθένας τις θλιβερές υπηρεσίες προς την όποια εξουσία τους έχει ξαμολήσει ανεξέλεγκτα και ατιμώρητα να προβοκάρουν τον κόσμο. Αναρωτιέμαι αν αντιλαμβάνονται ότι απλά βοηθάνε τους μεγαλοεργολάβους και τους πολιτικούς αχυράνθρωπους τους να απαλλοτριώσουν εύκολα και φτηνά το κέντρο της πρωτεύουσας. Το σχέδιο είναι απλό – απαξιώνεις με κάθε τρόπο μια περιοχή, καθιστώντας την ουσιαστικά ακατοίκητη. Μετά, όπως έγινε στο Γκάζι, στου Ψυρρή, στον Βοτανικό και στο Μεταξουργείο, την ακριβοπουλάς «για ανάπτυξη». Η άνευ όρων και ορίων εκμετάλλευση, είναι το φυσιολογικό και αυτονόητο επόμενο βήμα, πάντα σε συνεργασία με φίλο-καθεστωτικές κατασκευαστικές εταιρίες και συμφέροντα πάσης φύσης. Κατά την άλωση αυτή οι εξαθλιωμένοι μετανάστες εκπροσωπούν απλά μια ενόχληση και πρέπει να εξαφανιστούν. Αργότερα, θα χρειαστούν «φτηνό, ευέλικτο εργατικό δυναμικό», δηλαδή δούλους προκειμένου να χτιστούν τα αναπόφευκτα γιαπιά των lofts, των malls και των γηπέδων που θα γεμίσουν την περιοχή και θα την «αναβαθμίσουν». Τότε, απλά θα φέρουν άλλους μετανάστες, πιο φρέσκους, αλλά εξίσου απελπισμένους άθλιους, για ένα ανασφάλιστο μεροκάματο.

Γι’ αυτούς τους λόγους και με αυτές τις σκοπιμότητες καλλιεργείται ως δεδομένο το χάος που επικρατεί στο κέντρο της Αθήνας. Οι μετανάστες μπορεί να υποφέρουν πρωτίστως, αλλά κανείς δεν θα μείνει αλώβητος από τις ακραίες καταστάσεις που δημιουργεί το εκρηκτικό μίγμα φτώχιας, απελπισίας, και υπερπληθυσμού. Μην μπερδεύεστε, όσοι δεν περνάτε από εδώ - τα κεντρικά Αθηναϊκά πεζοδρόμια σφύζουν από απελπισμένους ανθρώπους, Έλληνες πολίτες και μη. Όλοι τους έχουν χάσει κάθε εμπιστοσύνη στο κράτος και την πολιτική εξουσία. Οι μετανάστες ούτως ή άλλως δεν εκπροσωπούνται από την βουλή. Βλέπεις, παρ’ όλο που κοντεύουν να φτάσουν τα 4 εκατομμύρια στην χώρα μας, δεν απολαμβάνουν το προνόμιο της ψήφου. Αντίθετα, το προνόμιο το κατέχουν οι Έλληνες. Οι περισσότεροι όμως από αυτούς θα το περιφρονήσουν. Τεράστια ποσοστά αποχής αναμένονται στις ευρωεκλογές. Οι περισσότεροι ψηφοφόροι θα προτιμήσουν να αράξουν στις παραλίες, άλλοι απλά για χαβαλέ, και κάποιοι άλλοι σε φιλειρηνική ένδειξη διαμαρτυρίας, ξαπλώνοντας στον ήλιο για να εκφράσουν την περιφρόνηση τους για την απόλυτη σαπίλα της ελληνικής πολιτικής πραγματικότητας. Η διαμαρτυρία της ξαπλώστρας, μοναδικά ελληνούλικο φαινόμενο ίσως διαδεχτεί την διαμαρτυρία του καναπέ, ως η αγαπημένη πολιτική μας στάση.

Φυσικά, αυτή η στάση απάθειας δεν είναι ούτε λύση, ούτε αστεία - ίσως όμως είναι ο καταλύτης για μια ριζική, βαθιά αλλαγή στα πολιτικά πράγματα. Πανικός διαγράφεται στα βλέμματα των πολιτικών καθώς προσπαθούν να ξορκίσουν το φάντασμα της αναμενόμενης μαζικής αποχής από τις κάλπες. Μόνο αυτό αρκεί για να καταλάβεις ότι οι διάφοροι πολυεθνικοί χορηγοί ήδη τους απειλούν με περικοπές μιζών αν τα κομματόσκυλα δεν καταφέρουν να μαντρώσουν αρκετούς ψηφοφόρους. Θυμηθείτε ότι η κατασκευή εντυπώσεων είναι το απόλυτο άλλοθι για οποιαδήποτε εξουσία θέλει να έχει το παραμικρό άλλοθι κύρους. Για σκεφτείτε τι εντύπωση θα δοθεί στους πολυεθνικούς χρηματοδότες της διακομματικής συμμορίας αν φάνε μαζική μούντζα και τα 300 μέλη της. Μήπως ότι ξυπνήσαμε, οριστικά και αμετάκλητα;